[1]
ยังไม่ทันที่คนถูกถามจะได้ตอบอะไรออกไป
ร่างทั้งร่างก็ถูกอีกฝ่ายช้อนตัวเข้ามายืนอยู่ในโซนฝักบัวเรียบร้อยแล้ว
พอจะอ้าปากบอกอะไรออกไป
ริมฝีปากบางก็ถูกเอาเปรียบด้วยจูบเอาแต่ใจของชานยอลอีกครั้ง
มือหนาๆลูบที่หัวไหล่มน ก่อนจะไล่ลงมาตามแขนเรียวเล็ก
และมาหยุดลงที่สะโพกเล็กอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากก็ยังคงบดจูบอยู่กับกลีบปากเล็กนั้นอย่างเอาแต่ใจ
กินเวลาไปหลายต่อหลายนาที จนฝ่ามือเล็กๆฟาดลงกลางแผ่นอกหนาแรงๆ
ทำให้ชานยอลยอมถอนริมฝีปากออกมา มือข้างที่วางอยู่บนสะโพกเล็กขยุมเบาๆ ก่อนจะสอดมือผ่านเนื้อผ้าเข้ามาลูบแผ่นหลังเล็ก
สัมผัสกับผิวเนียนละเอียดภายใต้เสื้อตัวหนานั้น
“ชาน.ยอ..ล...” เจ้าของชื่อหันมาสบตากับคนเรียก ก่อนจะยิ้มละมุนส่งให้ไป
มือหนาอีกข้างที่ว่างค่อยๆริดกระดุมเม็ดเล็กๆบนเสื้อของคนตัวเล็กออกทีละเม็ด....ทีละเม็ด....
“บอกแล้วไง จะอาบให้....”
เสื้อตัวหนาๆที่ห่อหุ้มร่างบางอยู่ถูกริดกระดุมจนเกือบหมดแต่ติดที่มือเล็กเอื้อมมาจับมือหนาๆนั้นเอาไว้ก่อนที่กระดุมเม็ดสุดท้ายจะถูกปลดออกไป
“ชานยอลอ่า....” ได้แต่เรียกชื่อคนรักเสียงแผ่วอย่างอ่อนใจ
เมื่อชานยอลทำเหมือนจะตั้งใจฟัง แต่ก็ผ่านไปไม่ถึงเสี้ยวนาที
ปลายจมูกโด่งก็กดลงกับซอกคอขาว พร้อมกับกลีบปากได้รูปที่พรมจูบตามหัวไหล่ขาวๆ
ซอกคอ และกำลังพรมจูบลงมาถึงแผ่นอกบาง
มือหนารั้งสาบเสื้อของคนตัวเล็กกว่าให้แยกออกจากกันมากขึ้น
“ช..ชาน.ยอล
ห..ไหน บอกจะอาบน้ำให้ไง....”
ฝ่ามือเล็กผลักใบหน้าหล่อที่เคลื่อนต่ำลงมาแถวๆหน้าอกตน
และก็ได้ผลเมื่อชานยอลยอมหันหน้ามาสบตากัน
แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดหรือทำอะไรต่อจากนั้น มือหนาๆก็เอื้อมไปหมุนเปิดฝักบัว
ละอองน้ำที่กระจายออกมาจากฝักบัวที่แขวนติดผนัง
กระเซ็นถูกคนทั้งคู่ที่ยืนกอดกันกลมอยู่...
แต่ก็โชคยังดี
ที่อุณหภูมิของน้ำถูกปรับให้อุ่นแล้ว คนสองคนที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวนั้นสภาพเปียกปอนไม่ต่างกันจึงไม่หนาวและแข็งตายไปเสียก่อน
แขนยาวๆกอดเอวคนตัวบางไว้แน่น ไม่ยอมให้วิ่งหนีกัน
ก่อนจะรั้งเสื้อที่อยู่บนกายอีกฝ่าย ให้มันเลื่อนมากองอยู่ที่ข้อแขน
มือหนาไล้เบาๆกับแผ่นหลังบางก่อนจะลากมือสัมผัสลงมาจนถึงขอบกางเกงยีนส์สีเข้ม ชานยอลพรมจูบที่ข้างแก้มบางอีกครั้ง
ก่อนจะถอดเสื้อตัวโปรดของตัวเองออกแล้วโยนทิ้งไปโดยไม่สนใจว่ามันจะกองอยู่ตรงไหน
แค่เสื้อตัวโปรด
เทียบไม่ได้กับคนโปรดตัวหอมๆเลยสักนิด....
สายน้ำจากฝักบัวที่ยังคงไหลชโลมกายของคนทั้งคู่เอาไว้
ไม่ได้ทำให้ห้วงอารมณ์ของคนทั้งคู่เย็นลงเลยแม้แต่นิด กลับกันเมื่อเห็นผิวขาวๆ
แก้มบางๆที่ซับสีเลือด ดวงตาคู่โตที่เป็นประกายที่กำลังช้อนสายตามองกัน.....
ปาร์คชานยอลไม่ผิดหรอก
คยองซูนั่นแหละผิดที่น่ารักเอง....
กลีบปากได้รูปกดจูบลงที่ปลายคางเล็ก
ก่อนฝังปลายจมูกอยู่ข้างซอกคอขาว มือหนาค่อยๆลากผ่านแผ่นท้องขาว
แล้วลูบไล้เอวบางเบาๆ
ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมกางเกนยีนส์บนกายของคนตัวเล็กออกอย่างใจเย็น มือหนาสอดผ่านเนื้อผ้าเข้าไป
แต่ยังไม่ทันไรคนที่เหมือนกำลังคล้อยตามแล้วก็เอื้อมมือมารั้งข้อมือเอาไว้เบาๆ
“แค่อาบน้ำให้เฉยๆไม่ได้หรอ....นะชานยอล..นะ..”
“ฉัน
ยัง...ยังไม่พร้อม ขอทำใจก่อนไม่ได้หรอ...”
ดวงตามใสแป๋วที่จ้องมาทำเอาคนตัวสูงพรูลมหายใจออกช้าๆ
ก่อนจะรวบเอาร่างบางเข้ามากอดจมอก พร้อมกับพึมพำคำตอบเบาๆ
“ก็ได้
ก็ได้ ก็ได้..ฉันรอนายได้เสมอ คยองซู....”
น้ำเสียงติดจะงอนเล็กน้อย แต่มือหนาๆก็หยุดไม่สานต่อสิ่งที่กำลังจะทำต่อไป
ชานยอลหันหลังกลับมาถอดเสื้อผ้าที่เหลือของตนเองโยนออกไว้ก่อนจะกลับไปยืนในโซนฝักบัวอีกครั้ง
เพราะไหนๆก็เปียกทั้งตัวแล้ว อาบน้ำมันอีกรอบเลยละกัน
“ข..ขอบใจนะ...” น้ำเสียงสั่นเครือราวกับเด็กที่ไปทำความผิดแล้วโดนจับได้
ทำให้ชานยอลทำได้แค่พยักหน้ารับเบาๆ แล้วเดินไปโอบกอดคยองซูเอาไว้แน่น
“ไปถอดเสื้อผ้าเร็ว
อาบน้ำก็อาบน้ำ...”
คนถูกสั่งพยักหน้าสองสามที
แต่ก็ไม่กล้าหันมามองหน้าชานยอลตรงๆ ก็เล่นมาชิงถอดเสื้อผ้าก่อนกันแล้วมายืนกอดอยู่แบบนี้
ชานยอลไม่อายบ้างหรือไงนะ....
“เร็วๆเลยคยองซู
เพราะถ้าให้ฉันถอดให้นายต่อ รับรองมันมากกว่าอาบน้ำแน่ๆ..” เมื่อได้ฟังที่อีกคนพูด
คยองซูก็รีบผลักอกคนรักออกเบาๆ ก่อนจะวิ่งออกมาจากโซนฝักบัว
แล้วหันไปมองหน้าชานยอลที่ยืนมองมาอีกครั้งอย่างลังเล
“ถอดสิ” เสียงทุ้มที่บอก
พร้อมกับสีหน้าที่ทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติทำคนตัวเล็กเม้มริมฝีปากไว้แน่น
แล้วยืนเคว้ง ไม่รู้จะวางมือตรงไหนดี
“ชานยอลหันกลับไปก่อนสิ
จ้องกันแบบนี้ ฉัน..ฉัน..ไม่กล้าถอด....” ชานยอลได้ยินดังนั้นเบ้ปากเล็กน้อย
ก่อนจะหันหลังกลับ
แล้วเอาหน้าไปรองรับน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวเพื่อสงบจิตสงบใจตัวเอง
แม้จะอยากกอดคยองซูให้แน่นๆ
แต่ถ้ามันฝืนใจคนตัวเล็ก...
บอกตรงๆ
ปาร์คชานยอลไม่กล้าหรอก....
“ส..เสร็จแล้ว..ชานยอล..”
สัมผัสเย็นๆที่ต้นแขนทำให้ชานยอลที่มัวแต่จมอยู่กับห้วงความคิดตัวเอง
เหลือบมองมือเล็กนั่นแวบนึง ก่อนจะเอื้อมแขนไปโอบเอวบาง
แล้วรั้งให้คนตัวเล็กกว่ามายืนอยู่ด้านหน้า
ผิวขาวๆเนียนละเอียดนุ่มลื่นมือที่ได้สัมผัส
มันทำให้ชานยอลต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะทำแค่อาบน้ำ..ให้กับคนตัวเล็ก
ตาคมจ้องมองละอองน้ำที่เกาะอยู่ตามตัวของร่างเล็ก บอกตรงๆ
กระทั่งละอองน้ำก็อิจฉา......
“มา
จะอาบให้”
ชานยอลพูดก่อนจะจับคนตัวเล็กกว่าหันหลัง
แล้วรั้งกอดจนแผ่นหลังบางสัมผัสกับแผ่นอกของตน ใบหน้าหล่อก้มลงซุกอยู่กับซอกคอขาว
พร้อมกับที่ริมฝีปากหนากดลงกับหัวไหล่คนตัวเล็กจนมันขึ้นรอยแดง
“ช..ชานยอล...”
“ห้ามดิ้นนะ
อยู่เฉยๆ เพราะถ้าดิ้น..ฉันไม่รับประกันสิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้”
เสียงทุ้มที่กระซิบอยู่ข้างหูทำให้คยองซูได้แต่พยักหน้ารับ
แล้วยืนนิ่งตามที่อีกฝ่ายบอก....
แก้มใสๆที่ถูกชานยอลขโมยหอมไปหลายต่อหลายครั้งจนคนตัวเล็กย่นจมูกด้วยความขัดใจ
แต่ก็ยอมปล่อยเลยตามเลย มือหนาเอื้อมไปหยิบแชมพูกลิ่นประจำของคยองซูขึ้นมา
ก่อนจะบีบเพียงเล็กน้อยแล้วขยี้เบาๆลงบนเส้นผมหอมนุ่มลื่นมือที่เขาชอบ
คนตัวเล็กกว่าที่มีคนนวดหัวให้ก็ดูจะสบายไม่น้อย เมื่อริมฝีปากบางคลี่ยิ้มบางๆ
จนคนสระผมให้ต้องกดปลายจมูกลงกับแก้มใส สองสามที
หลังจากนั้น
ชานยอลก็เอื้อมมือไปหยิบสบู่เหลว กลิ่นหอมอ่อนๆที่เหมือนกับเด็กน้อย
ที่เป็นกลิ่นเฉพาะกายของคยองซูขึ้นมาแล้วบีบเพียงเล็กน้อย
มือหนาจับที่ข้อมือเล็กขึ้นมา ก่อนจะชโลมฟองสบู่ลงไปจากข้อมือจรดต้นแขนเล็ก ก่อนมือหนาทั้งสองข้างจะวางพักอยู่ที่หัวไหล่เล็ก
คนตัวเล็กที่ดูจะสบายตัวขึ้นก็เป่าฟองสบู่เล่นอย่างสนุกสนาน
ทำเอาคนที่มองอยู่อมยิ้มตามไปด้วย
มือหนาค่อยๆลากสัมผัสไปตามแผ่นหลังขาวเนียน
พร้อมกับที่สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วถูฟองสบู่นั้นตามตัวคนรักอีกครั้ง แขนแกร่งค่อยๆสอดผ่านเอวบางเป็นโอบกอดกลายๆ
แล้วลูบฟองใสๆผ่านแผ่นท้องบางลูบไล้เบาๆ แล้วเลื่อนขึ้นมาตรงแผ่นอกเล็ก
คนที่กำลังเป่าฟองสบู่อยู่ชะงักลง ก่อนจะแตะเบาๆที่ข้อมือหนา
“ฉัน..อ..อาบเองต่อก็ได้นะ...” เสียงที่ตะกุกตะกักเอ่ยบอกออกมา
แต่ชานยอลก็เพียงแค่ส่ายหัวไปมาแล้ว ฝังจมูกลงกับลาดไหล่เล็กนั้นอีกครั้ง
ริมฝีปากได้รูปกดจูบลงข้างแก้มบางเบาๆ
แล้วเอื้อมมือที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ ลากลงมาจนถึงต้นขาขาว
แต่จู่ๆมือหนาที่สัมผัสอยู่ก็ออกแรงบีบขยำเบาๆจนเจ้าของขาขาวๆสะดุ้ง
มือหนาเลื่อนมาวางอยู่ที่สะโพกเล็กอีกครั้ง และบีบเค้นเบาๆ ลมหายใจที่ถี่รัว
รดอยู่ข้างใบหูเล็กจนคยองซูสัมผัสได้
“ชานยอล..พอเถอะ...ฉ..ฉันอาบเอง.”
มือเล็กลูบเบาๆบนหลังมือใหญ่ๆของคนที่กำลังบีบเค้นเอวตนเองอยู่
ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับคนตัวสูง
แววตาที่ทอดมองมากำลังอดทนอดกลั้นอย่างเต็มที่จนคยองซูอดสงสารไม่ได้..
แต่..ฉันยังไม่พร้อม
ชานยอลอ่า......
“ไม่..เป็นไร..ก็
บอกจะอาบให้ไง..”
เสียงห้วงลมหายใจที่ติดขัดทำให้คยองซูได้แต่มองหน้าคนรักอย่างรู้สึกผิด
ก่อนมือเล็กจะลูบเบาๆกับแก้มของคนรัก
“ชานยอล...ฉันขอโทษนะ...”
“คยองซู....ไม่ต้องขอโทษฉัน
นายไม่ได้ทำผิดอะไรนะ....”
ชานยอลพ่นลมหายใจออกช้าๆ
แล้วรวบเอาร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับกดจูบลงข้างขมับอย่างแผ่วเบา
กลับไปที่เพจ >>>>> Chando
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น