Love is painful…Chap11 [cut]

[Cut]

                   รสจูบหวานปนขมมันทำให้เขาเสพติด ความหวานของร่างขาวและบอบบาง กับความขมปร่าจากความรู้สึกเกลียดชัง เมื่อได้สัมผัสคราใดก็ยิ่งอยากจะครอบครองและเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว หลังจากบดจูบจนหนำใจแล้วคริสก็ผละออกมาจ้องมองริมฝีปากสีสดที่บวมช้ำเพราะการกระทำของเขา

                “อู๋ฟาน..อย่า!”  จุนมยอนร้องเสียงหลงเมื่อมือสากลูบผ่านหน้าท้องและมาหยุดอยู่ที่ขอบกางเกง คนถูกห้ามเพียงแค่เลิกคิ้วพลางมองหน้ากลับมาอย่างยียวนกวนประสาท ก่อนจะปลดตะขอและซิปกางเกงสีเข้มของคนตัวเล็กออกช้าๆ 

                รอยยิ้มร้ายถูกส่งไปให้กับคนที่อับจนหนทางสู้อย่างจุนมยอน ฝ่ามือเล็กเอื้อมมารั้งข้อมือคนตัวสูงเอาไว้ สายตาเว้าวอนขอความเห็นใจทำให้คริสตัดปัญหาด้วยการสะบัดข้อมือตนเองออก ก่อนจะกดริมฝีปากขยี้ริมฝีปากแดงๆนั่นอีกครั้ง พร้อมกับมือที่สอดผ่านกางเกงและชั้นในเข้าไปสัมผัสส่วนกลางกายจนคนถูกกระทำดิ้นพล่านแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น แค่เพียงจะร้องออกมายังทำไม่ได้เลยแม้แต่นิด

                เพียงครู่เดียวคนที่ไม่ประสากับสัมผัสหยาบโลนเหล่านี้ก็สยบอยู่ในกำมือของคริส อ้อมแขนเรียวเล็กไขว่คว้าโอบรอบคอคนตัวสูงเอาไว้เพื่อพยุงตัวยืน เพราะสัมผัสเหล่านั้นมันพาให้แข้งขาสั่นเสียจนจุนมยอนไม่สามารถทรงตัวด้วยตัวเองเอาไว้ได้ 

แต่ยิ่งทำแบบนั้นคริสก็ยิ่งปรับองศาจูบได้ถนัดขึ้น มือของคริสข้างหนึ่งละมาประคองท้ายทอยขาวเอาไว้ พร้อมกับลากลิ้นร้อนไปกับกลีบปากสีแดงสดที่เผยอออกจากเพื่อช่วยในการหายใจ หลังจากนั้นก็สอดแทรกลิ้นเข้าเก็บเกี่ยวความหอมหวานจากคนตัวบาง ตักตวงเอามาไม่รู้จักจบจักสิ้น 

                มือข้างที่สอดอยู่ภายใต้กางเกงของจุนมยอนก็ค่อยๆลากสัมผัสช้าๆ ก่อนจะออกแรงมากขึ้นจนคนที่มัวเมาในรสจูบสะดุ้งสุดตัว มือใหญ่ๆที่กอบกุมอยู่ท่อนเนื้อร้อนขยับเร่งจังหวะขึ้น จนเรียวแขนเล็กโอบรัดลำคอตนแน่นขึ้น หน้าท้องขาวขมวดเกร็งจนคนมองอดไม่ได้ที่จะละมือจากท้ายทอยขาวมาลากผ่านหน้าท้องขาวๆนั้นขึ้นไปสัมผัสกับจุดไวสัมผัสบนร่างบอบบาง

                คริสมองคนในอ้อมแขนที่ราวกับกำลังจะขาดใจ สุดท้ายก็ยอมผละริมฝีปากออกเปิดทางให้อีกฝ่ายได้กอบโกยอากาศเข้าปอดมากขึ้น แต่ก็ไม่วายกดริมฝีปากลงแนบแก้มขาวๆที่แดงเรื่อด้วยความหมั่นเขี้ยว ดวงตาฉ่ำน้ำที่หรี่ปรือทำเอาคริสยิ่งเร่งจังหวะกับส่วนนั้นของคนตัวเล็กมากขึ้น พร้อมกับที่กดปลายจมูกลงข้างใบหูนิ่มเบาๆ  

จุนมยอนกำลังทำเขาแทบคลั่ง ..

จังหวะที่กระชั้นมากขึ้นทำเอาฝ่ามือเล็กจิกลงบนบ่ากว้างมากขึ้น ร่างกายกระตุกเกร็งเล็กน้อยเมื่อความอึดอัดที่มีถูกปลดปล่อยออกไป คริสกดยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อคิมจุนมยอนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้ว..

ใบหน้าหล่อเลื่อนต่ำลงมาฝังลงข้างซอกคอขาวของคนที่หมดเรี่ยวแรง แล้วลากลิ้นร้อนสัมผัสกับผิวเนียนอย่างย่ามใจ ก่อนจะกดจูบต่ำลงมา ซุกไซร้ใบหน้าลงไปกับสาบเสื้อเชิ้ตสีขาวที่แยกออกจากกัน

 ริมฝีปากได้รูปกดจูบลงบนยอดอกก่อนจะดูดดุนเพียงเบาๆ ร่างทั้งร่างของจุนมยอนก็แทบทรุดลงไปนั่งกับพื้น แต่เพราะมีอ้อมแขนแข็งแรงของคริสก็โอบอุ้มประคองเอาไว้ได้ทันก่อนที่มันจะเป็นเช่นนั้น

แรงดูดดุนเพิ่มมากขึ้นจนจุดไวสัมผัสเริ่มแข็งเป็นไตสู้กับลิ้นร้อนๆที่ลิ้มรสชาติราวกับเจอสิ่งที่ถูกใจ จุนมยอนได้แต่เพริ่ดหน้าไปทางด้านหลัง หลับตา ขบริมฝีปากตนเองเอาไว้แน่น แม้อยากจะกรีดร้องออกมาเพียงใดก็ตาม มือเล็กๆก็ไขว่คว้าไปตามชั้นหนังสือเพื่อหาที่ยึดเอาไว้

คริสละริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้าก่อนจะหยอกล้อเล่นกับยอดอกอีกข้างราวกับกลัวว่ามันจะน้อยหน้ากันหากไม่ถูกสัมผัส ลิ้นร้อนๆขยี้ยอดอกสีแดงจนคนถูกกระทำจิกมือลงกับชั้นหนังสือแรงขึ้นจนเจ็บไปทั้งมือ 

ในขณะที่ยังสนุกกับการหยอกล้ออยู่กับเรือนร่างขาวกระจ่าง มือหนาก็กอดเอวบางเอาไว้แน่น แล้วลากมือไปตามแผ่นหลังเนียน ก่อนจะสอดเข้าไปภายใต้กางเกงสีเข้ม สัมผัสกับช่องทางเบื้องหลังที่มันจะมาเติมเต็มความคับแน่นที่ต้องการปลดปล่อยของเขาได้

“อ๊ะ!”  จุนมยอนขบกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อปิดกลั้นเสียงน่าอายที่จะเล็ดลอดออกมา เมื่อความรู้สึกเจ็บปวดเสียวซ่านยามเมื่อข้อนิ้วยาวๆสอดแทรกเข้ามาภายในช่องทางเบื้องหลัง จากหนึ่งนิ้ว สองนิ้วเพิ่มเข้ามา ริมฝีปากของคริสก็ยังดูดดุนอยู่กับยอดอกในขณะที่สอดข้อนิ้วที่สามเพิ่มเข้ามา

“ถ้าไม่อยากเจ็บมากไปกว่านี้ เชื่อฟังฉันจุนมยอน..”  

คริสเลื่อนใบหน้ามากระซิบชิดใบหูขาวก่อนจะขบเม้มใบหูนิ่มไปแรงๆ พร้อมกับที่มือหนาก็เอื้อมมาปลดตะขอกางเกงตนเองด้วยความรวดเร็วแล้วรั้งมันลงอย่างไม่สนใจเท่าไหร่นัก ดวงตาแดงช้ำที่คลอไปด้วยน้ำตาทำให้เขาต้องรั้งใบหน้าหวานเอาไว้แล้วประสานสายตาอีกครั้ง

“จุนมยอน...นายเป็นของฉัน ..เข้าใจใช่มั้ย!!!”

คริสกระชากกางเกงของหลุดออกจากสะโพกกลมกลึงลงมากองที่ข้อเท้า ก่อนจะยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นมาเกี่ยวกับเอวสอบของตนเพื่อสอดแทรกกายผ่านเข้าไปในตัวของอีกคนได้ง่ายขึ้น 

ความเจ็บปวดที่แล่นริ้วขึ้นมาตั้งแต่สะโพกไปจนถึงกลางหลังและท้องน้อยที่ขมวดเกร็ง ทำให้จุนมยอนอยากจะกรีดร้องออกมา แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะถ้าหากกรีดร้องออกไปใครต่อใครก็จะมาดูคนหน้าด้านไร้ยางอายอย่างเขากำลังทำเรื่องชั่วช้าอยู่ในห้องสมุดแบบนี้

“ของฉันแค่คนเดียว...เข้าใจใช่มั้ย!!”

คริสแทรกกายเข้าไปในร่างบอบบางก่อนจะย้ำกายเข้าหา แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อจ้องมองเข้าไปในตาคู่สวยของจุนมยอนที่ข่มปิดลงซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ มีเพียงหยาดน้ำอุ่นๆที่ซึมออกมาทางหางตาเพียงเท่านั้น คริสยังคงเสือกกายเข้าหาโดยไม่ออมแรง มีแขนข้างหนึ่งโอบเอวบางเพื่อควบคุมจังหวะที่กำลังดำเนินไป

มือใหญ่ๆเอื้อมไปลูบหัวทุยเบาๆแล้วกดลงให้ใบหน้าหวานซบลงกับไหล่ตนเบาๆ  ทั้งที่ยังคงย้ำกายเข้าหาร่างบางอยู่ จังหวะที่เริ่มถี่รัวขึ้นทำให้แขนยาวๆกระชับกอดแล้วลากลิ้นหยอกล้อเล่นกับยอดอกขาวๆเพื่อให้จุนมยอนได้คลายความเกร็งและลดความเจ็บลงได้บ้าง 

“กัดไหล่ฉันสิ..”  เสียงแหบพร่าของคริสเอ่ยบอกกับคนตัวเล็กที่สีหน้าดูเจ็บปวดและทรมาน จนคนมองอย่างเขาหัวใจแกว่ง เขารู้ว่าจุนมยอนเจ็บปวดจนอยากจะกรีดร้องออกมาแค่ไหน และเพราะอยู่ในสถานที่แบบนี้เขาจึงทำได้เพียงเท่านี้ คริสทำเพียงแค่ขบฟันแน่นเมื่อคนตัวเล็กฝังคมเขี้ยวลงกับหัวไหล่เขาเต็มแรง 

ร่างกายสองร่างที่ขยับรับและประสานและสอดคล้องกัน ดำเนินไปเรื่อยๆจนเมื่อความต้องการทั้งหมดเหล่านั้นมันถูกปลดปล่อยออกไป จุนมยอนก็ฟุบใบหน้าลงแนบกับไหล่หนาๆอย่างอ่อนแรง ท่อนเนื้อร้อนที่ถอนออกไปทำเอาจุนมยอนเผลอจิกเล็บลงกับไหล่กว้างอีกครั้ง แต่คนตัวสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่กระชับกอดร่างขาวๆที่ชื้นเหงื่อเอาไว้แนบอกอยู่แบบนั้น

กลับไปเม้นที่เด็กดีค่ะ  >>>Dek-d<<<<