Chanyeol x Suho - Everythings,Everyday,Everywhere(Restaurant)

จุนมยอนวางกระแทกขวดกลับลงไปบนโต๊ะ ก่อนจะก้มหน้ามองเสื้อผ้าที่เลอะเทอะไปหมด มือเล็กกระพือสาบเสื้อไปมาด้วยความหงุดหงิด แต่จู่ๆแรงโถมเข้าหาจากชานยอลทำให้ริมฝีปากกระทบกันจนจุนมยอนรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากไม่น้อย

“จะ..ท..ทำอะไร”

คนที่ได้พักหายใจหายคอจากจูบร้องถาม เมื่อถูกช้อนตัวขึ้นนั่งบนโต๊ะญี่ปุ่นขนาดเล็กตัวริมสุดที่ยังว่างและยังไม่ถูกใช้งาน แม้พยายามจะดิ้นลง แต่คนที่ล็อกแขนกับขาเอาไว้ทำให้จุนมยอนต้องยอมจำใจนั่งอยู่แบบนั้น เพราะรูปร่างที่สูงโปร่งของชานยอลทำให้แม้ว่าจะนั่งอยู่บนพื้นที่ตำกว่าใบหน้าเขาก็ยังอยู่ในตำแหน่งที่พอเหมาะ ริมฝีปากได้รูปกดจูบลงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนตัวบางที่เปียกชุ่มไปด้วยสาเก

“ช..ชานยอล..จะบ้าหรอ”

ความร้อนจากลมหายใจที่ปะทะแผ่นอกทำให้จุนมยอนต้องรีบกระชับสาบเสื้อที่ถูกปลดกระดุมออกเข้าหากัน แต่เพียงแค่มือใหญ่ๆเลื่อนมากุมเอาไว้ แล้วกดแขนลงแนบไปกับโต๊ะ พร้อมกับร่างสูงกว่าที่ดันตัวขึ้นมาคร่อมเอาไว้ทำให้จุนมยอนได้แต่ช้อนสายตาอ้อนวอนขอร้องให้อีกคนหยุด

“สาเกหวานดีนะครับ”

นั่นเป็นคำตอบที่ชานยอลให้มา พร้อมกับลิ้นร้อนที่ลากสัมผัสตั้งแต่ซอกคอขาวถึงแผ่นอก ลมหายใจที่ถี่กระชั้นขึ้นทำให้ร่างสูงลอบมองใบหน้าหวานอีกครั้งก่อนจะลากลิ้นสัมผัสกับยอดอกที่มีกลิ่นและรสชาติของสาเกอยู่ ริมฝีปากได้รูปขบเม้ม พร้อมกับดูดดึงจนเกิดเสียงหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะลากริมฝีปากมาลิ้มรสจากยอดอกที่ตั้งชันอีกข้างด้วยว่ากลัวจะน้อยหน้า

“ฮะ..อึก..”

รสชาติของสาเกที่อยู่บนเรือนร่างขาวล่อตาล่อใจนี้ กำลังมอมเมาให้ปาร์คชานยอลอยากจะลิ้มลอง และดื่มด่ำกับมันไปตลอดทั้งคืน แผ่นหลังบางถูกอ้อมแขนแข็งแรงประคองดันให้นั่งช้าๆ ในขณะที่เจ้าของอ้อมแขนก็ยังคงลากสัมผัสจากแผ่นอกลงไปที่หน้าท้องขาวที่ขมวดเกร็ง 

“ฉัน..ฉันอุตส่าเลี้ยงข้าวนายนะ..อึก!”

กางเกงสกินนี่สีเข้มถูกปลดออก และดันลงมากองที่ข้อเท้าแม้จุนมยอนจะโวยวายออกมาแต่ก็สู้แรงคนที่กอดล็อกเอวเอาไว้ไม่ได้แม้แต่นิด มือหนาลูบไล้กับบั้นเอวก่อนจะค่อยๆเกี่ยวแล้วรั้งเอาชั้นในสีขาวหลุดออกช้าๆ โดยมีปฏิกิริยาต่อต้านจากคนตัวเล็กด้วยฝ่ามือที่พยายามดันใบหน้าหล่อให้ห่างออกไป

“อื้ออออ”

คนตัวเล็กจิกปลายเท้าลงกับพื้นเมื่อคนที่นั่งอยู่ต่ำกว่ากำลังบีบเค้นเบาๆแล้วค่อยหยอกล้อกับส่วนกลางกายให้มันตื่นตัวขึ้น แล้วใช้ลิ้นลากผ่านไปจนสุดโคนซึมซับรสชาติของสาเกที่รินรดลงมา ก่อนจะครอบครองเอาไว้ทั้งโพรงปาก 

“ช..ชาน..ยอล”

ฝ่ามือเล็กกำคอเสื้อของคนที่ยังซุกหน้าลงกับหว่างขาของตนเองเอาไว้แน่น มันทั้งเสียวซ่านและอึกอึด ทรมานเจียนจะขาดใจ สะโพกบางยกขึ้นน้อยยามที่ถูกดูดดึงและขบเม้มแรงๆที่ส่วนปลาย และการกระทำเหล่านั้นก็จุดรอยยิ้มที่มุมปากของร่างสูงได้ไม่ยาก

“อ๊ะ”

ฝ่ามือเล็กจิกลงกับขอบโต๊ะด้วยความเสียวซ่านยามที่ความอุ่นร้อนจากโพรงปากกำลังจะผลักดันและส่งให้เขาปลดปล่อยได้สำเร็จ ปลายฝาเท้าจิกเกร็งยิ่งขึ้นเมื่อริมฝีปากได้รูปกำลังเร่งจังหวะให้ถี่รัวขึ้น  พร้อมกับมือหนาที่บีบเค้นบั้นเอวจนขึ้นรอยแดง จนในที่สุดลมหายใจที่พรูออกช้าๆพร้อมกับของเหลวขุ่นขาวที่ถูกปลดปล่อยออกมา จุนมยอนแทบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าชานยอลจะจัดการยังไงกับมันต่อไป 

“ไม่มีใครหื่นเกินนายจริงๆ”

ชานยอลเหลือบมองคนที่ดันตัวขึ้นนั่งแล้วลนลานควานหากางเกงที่ถูกถอดออกไป แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กได้ทำแบบนั้น ช้อนเอวคนตัวเล็กให้ลงจากโต๊ะ แล้วจับร่างนั้นหันหน้าเข้าหาโต๊ะ ฝ่ามือเล็กเกาะโต๊ะญี่ปุ่นเอาไว้แล้วพยายามจะดันร่างตัวเองลุกขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้ ก่อนจะต้องตกใจหนักกว่าเดิมเมื่อความเย็นกำลังรินรดไปทั้งแผ่นหลัง

“ชานยอล หยุดนะ”

คนถูกสั่งเพียงแค่ยิ้มรับแล้วโยนขวดสาเกทิ้งไป ก่อนจะมองของเหลวที่ส่งกลิ่นหอมหวานไหลลงจากแผ่นหลังและต่ำลงมา เสื้อเชิ้ตที่ยังคงอยู่ติดร่างขาวเนียนไม่ได้ถูกถอดทิ้งไป มันยังคงเปียกชุ่มแนบไปกับแผ่นหลังนั้น มือหนาลากแผ่วเบาก่อนจะลูบบั้นทายกลมกลึงช้าๆ

“เห็นนายชอบกิน ก็เลยอยากจะลองดูว่าสาเกกับนายอะไรมันจะหวานกว่ากัน”

ลิ้นร้อนลากผ่านกลีบเนื้อตรงบั้นท้าย ลิ้นร้อนที่สอดลึกเข้ามา ทำให้คนที่หมดหนทางหนีจิกเล็บลงกับโต๊ะแน่นเพื่อยึดร่างตัวเองเอาไว้ ยิ่งความชื้นจากสาเกและความชื้นและร้อนจากลิ้นที่สอดผ่านเข้ามา ทำให้เขาแทบจะกรีดร้องออกมาหากทำได้

“อื้อออออ”

ริมฝีปากที่กดจูบจากบั้นทาย เนินสะโพก ไล่มาตามแผ่นหลังที่เปียกชื้นไปด้วยสาเก พร้อมกับก้าวนิ้วยาวที่สอดเข้ามาในช่องทางเบื้องหลังทำให้จุนมยอนต้องงับฟันลงบนท่อนแขนตัวเองเพื่อปิดกั้นเสียงร้องที่น่าอายเอาไว้ไม่ให้เล็ดลอดออกมา

“ปึงงงง!!”

ร่างทั้งร่างของจุนมยอนถูกช้อนลงจากโต๊ะ พร้อมกับถูกดันไปจนชิดกับผนังบุที่กั้นระหว่างห้องอาหารแต่ละห้อง เรียวขาเล็กถูกแยกออกพร้อมกับร่างของชานยอลที่แทรกเข้ามา กางเกงยีนส์ของร่างสูงถูกถอดออกไปตอนไหนจุนมยอนไม่มีเวลาสนใจ ความมึนเมาจากสาเกที่ลิ้มรสไปก่อนหน้านี้ทำให้เขาทำได้แค่ครางออกมา ยากที่ถูกแท่งเนื้อร้อนกดเข้ามาภายในร่าง

“ช..ชานยอล..อ๊ะ..บ..เบา”

ฝ่ามือเล็กเกาะที่บ่ากว้างเพื่อหาหลักยึดเอาไว้ แต่ก็ต้องเอนหลังไปพิงกับพนังอีกครั้ง เมื่อมือหนาบีบเค้นหน้าอก พร้อมกับก้านนิ้วยาวบดขยี้ลงแรงๆ จนมันแดงช้ำ ตามด้วยจูบที่ไล่พรมตั้งแต่กกหู แก้ม ซอกคอ ก่อนจะจบที่ริมฝีปากแดงช้ำอีกครั้ง

“กึก กึก กึก”

แรงกระแทกเพราะร่างสูงส่งกายเข้าหาทำให้แผ่นหลังบางกระแทกกับผนังจนเกิดเสียงดังติดๆกัน ทำให้เหล่าทีมงานที่กำลังฉลองกันอยู่ห้องข้างๆ ถึงกลับแปลกใจและบางคนถึงกับต้องลุกออกมาเพื่อที่จะมาดูเจ้านายทั้งสองด้วยความเป็นห่วง ก็รู้ๆอยู่ว่าคนทั้งสองไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่ ในตอนแรกที่รู้ว่าคุณจุนมยอนและคุณชานยอลต้องมาทำงานด้วยกันที่นี้ก็แอบเป็นกังวลว่าจะเกิดศึกขึ้นไหม แต่งานที่ผ่านมาด้วยดีก็ทำให้เบาใจ แต่หลังจากงานจบก็ชักไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ เพราะเสียงดังที่มาจากห้องของผู้เป็นนาย แต่พอลุกออกมา พนักงานสาวสองสามคนในชุดยูกาตะก็เพียงแค่ส่งยิ้มและบอกแค่ว่าเข้าไปไม่ได้

“เบา..เบา..ฮึก..หน่อย”

ฝ่ามือเล็กลูบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของคนที่ซุกอยู่กับซอกคอตน แรงขบเม้ม เสียงดูดดึงที่ลำคอไม่ได้ทำให้จุนมยอน รู้สึกราวกับจะขาดใจเท่ากับช่วงล่างที่ชานยอลกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง  แต่ใบหน้าหล่อที่เคลื่อนเข้าหาและอยู่ในระดับเดียวกันทำให้จุนมยอนต้องเสหลบสายตา

“จ..จุนมยอน..”

มือหนาลูบแก้มบางเบาๆแล้วตามด้วยริมฝีปากที่กดจูบลงไป ราวกับออดอ้อนให้เจ้าของชื่อยอมสบตากัน ร่างที่สอดประสานและสั่นคลอนตามแรงกระแทกถูกเปลี่ยนตำแหน่งอีกครั้ง เมื่อคนตัวสูงกว่าพลิกตัวเองลงไปนั่งพิงกับผนังแล้วช้อนเอวบางให้นั่งคร่อมซ้อนบนตัก 

“รู้อะไรมั้ย?”

เสียงทุ้มที่แหบพร่าเรียกให้คนที่ขย่มกายรับตัวตนที่ชานยอลสอดเข้ามา ต้องจำใจสบตาอย่างปฏิเสธไม่ได้ แววตาหวานซึ้งที่ทอดมองมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าหล่อทำให้คนถูกมองรู้สึกเขินไม่น้อย ฝ่ามือเล็กเลยลูบไปมากับไหล่และแผ่นอกกว้างเล่น

“อะไร..ล่ะ?”

จุนมยอนกลั้นใจถามออกไป ก่อนจะร้องออกมาเมื่อชานยอลกระแทกกายสวนขึ้น ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อยก่อนที่มือหนาจะโน้มใบหน้าหวานๆของเจ้านายตัวเล็กให้มาซบลงกับบ่า พร้อมกระชับกอดเอาไว้ แล้วเร่งจังหวะที่กระโจนเข้าไปร่างขาวมากขึ้น

“สาเกมันหวาน..สู้จุนมยอนของผมไม่ได้สักนิด...”

คำหวานที่กระซิบข้างหูทำให้คนฟังทำเพียงแค่โอบกอดร่างของเจ้าของคำพูดเอาไว้แน่น แล้วปล่อยให้ชานยอลได้ดื่มด่ำกับรสชาติความหอมหวานและนุ่มละมุนลิ้น ทั้งสัมผัสจากภายนอกและสัมผัสจากภายในใจ ยิ่งกว่าสาเกรสชาติดีจากขวดไหนๆก็ตาม

ถือเป็นรางวัลตอบแทนสำหรับคนเก่ง..อย่างปาร์คชานยอลก็แล้วกัน

tbc.

อ่านแล้วช่วยกลับไปเม้นที่เด็กดีด้วยนะคะ >>Dek-d<<