Nc
จบคำพูดริมฝีปากบางก็ถูกบดเบียดด้วยกลีบปากได้รูปของคนตัวสูง
แขนแกร่งโอบกอดเอวบางเอาไว้แน่น
พร้อมกับถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดผ่านจูบให้ไป
อยากให้จุนมยอนรับรู้ว่าเขารักอีกฝ่ายแค่ไหน...
“คริส...” มือเล็กประคองใบหน้าหล่อเอาไว้ด้วยสองมือ
ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นกดจูบแนบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง พร้อมกับพึมพำเบาๆ
ว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
คนตัวสูงพยักหน้ารับก่อนจะรวบเอวบางแล้วดันแนบไปกับบานประตูกระจกใสๆนั้น
“ฉันรักนาย
นายรู้ใช่ไหมจุนมยอน?..”
เมื่อคำตอบรับคือการพยักหน้า
คริสก็โน้มใบหน้าลงไปกดจูบริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ค่อยๆบดเบียดกลีบปากลงไปเนิบนาบ พร้อมกับมือหนาประคองกอดเอวบางเอาไว้และลูบไล้แผ่วเบา
ฝ่ามือเล็กของจุนมยอนวางทาบลงกับแผ่นอกหนา ก่อนจะหลับตารับจูบที่อีกฝ่ายมอบให้กัน
“ฉันจะอยู่ข้างๆนาย
ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะ...”
เสียงทุ้มที่กระซิบมาพร้อมกับริมฝีปากที่ตามพรมจูบที่ใบหูนิ่ม
พวงแก้มขาวๆ และริมฝีปากสีแดงฉ่ำอีกครั้ง
มือหนาลากไปตามเอวบางก่อนจะสอดมือไปภายใต้เสื้อนอนตัวบาง ลูบไล้เบาๆกับผิวกายที่เย็นเฉียบ
แม้จุนมยอนจะเคยผ่านมือใครมา แต่สำหรับเขาจุนมยอนยังคงบริสุทธิ์อยู่เสมอ
ริมฝีปากที่ดูดดึงกันอย่างเผลอไผลในรสจูบทำให้จุนมยอนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเสื้อนอนตัวบางที่สวมอยู่หลุดมากองที่ข้อศอกตั้งแต่เมื่อไหร่
ครั้นจะทักท้วงอะไรก็ช้ากว่าที่ริมฝีปากหนาที่กดจูบที่ซอกคอและแผ่นอกที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ
ลิ้นร้อนลากมาตามแนวไหปลาร้า ก่อนจะหยุดลงที่ยอดอกที่ตั้งชันรับสัมผัส
ฝ่ามือเล็กขยุมผมสีทองสว่างของคนตัวสูงเอาไว้แน่นเพื่อระบายอารมณ์
ก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่ออีกฝ่ายช้อนอุ้มตัวเขาขึ้น
เรียวขาเล็กเกี่ยวเอวคนตัวสูงเอาไว้แน่น
เสียงดูดดึงที่ยอดอกตนพร้อมกับความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นทำให้จุนมยอนขบเม้มริมฝีปากบางของตนเอาไว้แน่น
ช่วงขายาวก้าวพามายังเตียงหลังกว้าง
ก่อนจะวางคนตัวเล็กในอ้อมกอดลงไม่เบานัก และตามมาคร่อมทับ
ฝ่ามือเล็กยกขึ้นกั้นเอาไว้อีกครั้ง แต่มือหนาๆของคริสก็ลูบบนหลังมือขาวนั้นช้า
พร้อมกับกุมมือเล็กให้มาช่วยปลดกระดุมเสื้อนอนเขาออกช้าๆ
เมื่อเสื้อนอนบนร่างสูงถูกปลดออกไป
คริสก็มอบจูบอันหอมหวานให้เป็นรางวัลกับคนตัวเล็กไปหลายต่อหลายนาที
มือหนาเอื้อมไปดึงรั้งกางเกงนอนของคนตัวเล็กให้มันหลุดออกไปทางปลายเท้า
พร้อมกับเกี่ยวชั้นในตัวบางให้พ้นออกไปด้วย มือหนาไล้เบาๆจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงต้นขาขาวๆและโคนขา
ก่อนจะกดจูบสร้างรอยเอาไว้ตามซอกขานั้น
คนถูกกระทำได้แต่ซุกหน้าลงกับหมอนใบใหญ่และขบกัดริมฝีปากตนเองจนห้อเลือด
ร่างสูงรับเอาแกนกายของคนตัวเล็กไว้ในโพรงปาก
ก่อนลิ้นร้อนที่ชำนาญช่วยปลดเปลื้องอารมณ์ให้กับคนตัวเล็ก เรียวขาเล็กที่บิดไปมาอย่างทรมานเล็กน้อย
สีหน้าที่อดทนอดกลั้นของร่างบางทำเอาคริสต้องพยายามอดทนข่มอารมณ์ของตนให้เย็นลง
จวบจนน้ำขุ่นขาวถูกปลดปล่อยออกและคริสก็รับมันเอาไว้ทั้งหมด
มือหนาดันเรียวขาเล็กให้ชันขึ้นก่อนจะโน้มลงไป
ลิ้นร้อนลากผ่านไปจนถึงช่องทางเบื้องหลัง ฝ่ามือเล็กกำจิกทึ้งกับผ้าปูที่นอนแน่น
พร้อมกับปลายเท้าที่เริ่มจิกเกร็งยามที่ลิ้นของอีกฝ่ายชอนไชเข้ามามากขึ้น
จนเมื่อคนตัวเล็กดูจะพร้อมสำหรับบทรักที่เขาจะมอบให้...
มือหนาช้อนสะโพกบางขึ้นก่อนจะดึงรั้งกางเกงของตนให้มันหลุดไปกองหมิ่นเหม่กับสะโพก
พร้อมกับสอดแกนกายเข้าไปกับช่องทางเบื้องหลัง คริสย้ำกายไปสองสามครั้งก่อนจะเอื้อมมือไปกุมประสานมือกับฝ่ามือเล็กที่จิกทึ้งกับที่นอน
เมื่อจุนมยอนดูจะเกร็งเกินไปจนเขาไม่สามารถสอดใส่เข้าไปได้ ร่างสูงก็โน้มตัวลงไปจูบปลอบคนตัวเล็กอีกครั้ง...
“อย่าเกร็งนะจุนมยอน....ฉันกลัวนายเจ็บ..”
คริสกัดฟันพูดก่อนจะค่อยๆแทรกกายเข้าไปช้าๆ
จนกระทั่งสุดความยาว ใบหน้าหวานที่ชื้นเหงื่อและเหยเกเล็กน้อยทำให้เขาเผลอหลุดยิ้มออกมา
ไม่แปลกหรอกที่ชานยอลจะหวงพี่ชายมากขนาดนั้น เพราะเขาก็กำลังรู้สึกหวงจุนมยอนมากๆเหมือนกัน
คนตัวสูงค่อยๆขยับกายช้าๆโดยมีคนตัวเล็กที่กอดคอเขาเอาไว้แน่น
ร่างบางผ่อนคลายขึ้นมากก่อนจะยกสะโพกรับไปกับจังหวะที่คริสย้ำกายเข้ามา ร่างสองร่างที่กำลังขยับกายไปพร้อมๆกันบนเตียงหลังกว้าง
“คริส..ฉัน...”
“จะรักนาย..ให้ได้..ฮึก..อย่างที่นายรักฉัน..” จุนมยอนพูดออกมาอย่างยากลำบากเมื่อจังหวะที่คนตัวสูงย้ำกายเข้าหาที่และรัวยิ่งขึ้นตามห้วงอารมณ์
ใบหน้าหล่อกดจูบกับแก้มบางๆ พร้อมกับป้อนจูบให้อีกครั้ง เมื่อสุดปลายทางใกล้เข้ามาทุกที
“คงจะยากหน่อยนะ...”
“เพราะฉันน่ะ
รักนายมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้เลย..จุนมยอน...”
ฝ่ามือเล็กวางนาบไปกับแผ่นอกหนาแผ่วเบา
ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาถูกคริสที่ร่างกายเปลือยเปล่าไม่ต่างกันตระกองกอดเอาไว้ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา...มันอุ่น
อุ่นจนเขาอยากจะอยู่แบบนี้นานๆ
ใบหน้ายามหลับใหลของคริสก็ยังคงดูดีไม่แพ้กับตอนตื่น
แปลกดีเหมือนกัน..ทำไมกันนะคนดีๆอย่างคริสต้องมารักคนที่ไม่มีอะไรดีแบบจุนมยอนคนนี้ด้วย..
มือเล็กค่อยๆลูบเบาๆข้างแก้มสากช้าๆ
ก่อนจะขยับกายเข้าหาแล้วกดริมฝีปากลงแนบแก้มอีกคนเบาๆ
แต่แรงกระชับที่เอวที่มากขึ้นทำให้รู้ว่าเขาคงไปกวนจนคนตัวสูงตื่นขึ้นมาอีกรอบ
เจ้าของนัยน์ตาคมลืมตาขึ้นมาสบตากับคนตัวเล็กในอ้อมกอด
พร้อมกับริมฝีปากได้รูปที่ยกยิ้มบางเบา
กลับไปที่เพจค่ะ >>> I’m not your brother <<<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น